Szukaj na tym blogu

czwartek, 31 stycznia 2013

Odwilż piłkarzy ręcznych UW

Na mecz piłkarzy ręcznych AZS Uniwersytetu Warszawskiego ze Szkołą Mistrzostwa Sportowego z Gdańska kibice zmierzali brodząc w kałużach. Śnieg po kilku dniach mrozu zaczął puszczać. Fani AZS UW zadawali sobie pytanie, kiedy wreszcie "akademicy" wywalczą pierwsze punkty po długiej przerwie. Ostatnie ligowe zwycięstwo odnieśli bowiem w październiku zeszłego roku. Kiedyś i ta passa jak mróz musiała puścić. Przed meczem niewiele było jednak znaków by sądzić, że zawodnicy UW będą mogli wysłać SMS do swojego byłego kolegi z zespołu, Łukasza Nowaka  o zwycięstwie nad SMS Gdańsk. Jednak to właśnie AZS po 60 minutach na swoim koncie miał o siedem bramek więcej niż goście. 

To czego najbardziej obawiano się przed meczem to brak atutów w ofensywie. Do tej pory zawsze w trudnych sytuacjach koledzy na boisku szukali Łukasza Nowaka na którym spoczywało zdobywanie bramek. Jednak po meczu z SMS uważam, że po jego przejściu do zespołu Ekstraligi- Czuwaju Przemyśl, być może zespół też coś zyskać. Teraz ta odpowiedzialność będzie się musiała rozłożyć na cały zespół. Były zawodnik AZS UW cały czas wspiera swoich kolegów i za każde zwycięstwo obiecał, że zaprosi ich... powiedzmy, na herbatę :)  W spotkaniu nie mógł zagrać także kontuzjowany obrotowy Bartosz Monikowski, co przy wysokich zawodnikach SMS było dużą stratą. Jak się jednak okazało udanie zastąpił go waleczny i zadziorny Bartosz Zaprutko, który w całym meczu zdobył 7 bramek. 
Sam mecz nie był widowiskowy i cieszą głównie 2 punkty. Ale jak to mówią na PKP po kolei... AZS pierwszy w meczu objął prowadzenie z rzutu karnego. Po 10 minutach było zaledwie 3:2 a chwilę później remis 3:3. W spotkaniu zawodnicy popełniali błędów własnych, było trochę strat, kroki, kontry, niecelne podania. Dobrze spisywali się także bramkarze. Między słupkami bramki SMS ciężko było pokonać Adama Morawskiego, który w przyszłości ma być nadzieją naszej kadry. Wynik głównie utrzymywał się koło remisu. Dopiero w 26 minucie spotkania AZS zrobił kilku bramkowy "odjazd" na 10:7 . Wtedy o ile nie udawało się zdobywać wielu bramek ale i ich nie tracić, to nagle nastąpiło trzęsienie parkietu. W 4 minuty gospodarze stracili 4 gole a na przerwę schodzili przegrywając 10:11. 

Czekając na drugą odsłonę zastanawiano się nad tym, czy na zwycięstwo nie trzeba będzie poczekać poczekać. Może ta odwilż to jeszcze nie teraz? SMS to wybiegany zespół, młody, nieprzewidywalny. AZS jest gospodarzem a ma krótszą ławkę rezerwowych niż goście.  Przerwa zleciała, czas na mecz. Jednak zamiast remisu i dobrego otwarcia pierwsi trafiają przyjezdni. Przełomowym dla gry momentem było odrobienie strat przez UW z 12:14 do przewagi 16:14. Jak oni to zrobili? " Do 45 minuty szukaliśmy swojego rytmu i udało się"- mówi  Paweł Puszkarski zawodnik AZS UW - "Później już tylko kontrowaliśmy. Tutaj wielki brawa dla chłopaków szczególnie z lewego rozegrania i ze środka, którzy dobrze zagrali dorzucali kolejne bramki. "Drugie 30 minut bardzo dobrze grał Łukasz Wolski ( 5 goli w meczu )i Sławomir Kuc oraz  Marcin Malanowski, który w końcówce spotkania wybronił kilka sytuacji na wysokim poziomie 
Mimo zwycięstwa odniesionego po tak długim czasie Paweł Puszkarski nie odczuwał ulgi "Ulga i presja nie zeszła. Musimy się utrzymać i wtedy będziemy mogli mówić o jakimś "pękniętym baloniku" tej presji. W tym momencie walczymy o każdy punkt. Fajnie, że teraz były te dwa, mam nadzieje że nie ostatnie a nawet jestem o tym przekonany".- kończy skrzydłowy AZS Uniwersytetu Warszawskiego , który w tym meczu zdobył 4 bramki.
Piłkarze ręczni AZS UW w 14 meczach I ligi zwyciężyli 4 razy, 1 zremisowali i przegrali 9 meczów.  


AZS Uniwersytet Warszawski - SMS Gdańsk 
26:19 (10:11)
AZS UW : Marcin Malanowski, Michał Wysocki, Adam Waśko 1, Sławomir Kuc 3, Paweł Puszkarski 4, Michał Flisiak 3, Łukasz Wolski 5, Hubert Chmielewski, Łukasz Monikowski, Bartosz Zaprutko 5, Francl Brinovec 1, Kamil Praski 2, Bartosz Troński.
Trenerzy: Witold Rzepka, Robert Lis
SMS Gdańsk: Morawski, Prymiewicz, Gąsiorek, Malczewski, Bartłomiejczyk 4, Kakalski, Krupa,Ciosek , Bąk, Chełmiński, Pacała, Plaszczak, Pedryc, Grzegorek, Potoczny, Gębala


   

      

niedziela, 27 stycznia 2013

"Brakowało jakiegoś zęba"- trener AZS UW Rafał Klimkowski

Jeśli mistrzem suspensu był Alfred Hitchcock to co można powiedzieć o futsalistach AZS Uniwersytetu Warszawskiego. Czy w meczu z AZS Uniwersytetem Marii Curie Słodowskiej nie okazali się arcymistrzami we wstrzymaniu napięcia i nagłym zwrotowi akcji, który mrozi krew w żyłach i wstrzymuje oddech? Jak nazwać sytuację w której prowadzi się po 30 minutach gry 2:0 ( dodatkowo nie wykorzystuje dwóch setek w pierwszej połowie), aby chwilę po zdobyciu gola na 2:0 traci przypadkowo gola kontaktowego. Gdy wszyscy jeszcze zebrani w hali przy Banacha byli w szoku na tablicy świetlnej widniał już wynik... 2:2. Na szczęście dla AZS UW jedną indywidualna akcja grającego trenera dała trzeciego gola gospodarzom i zwycięstwo 3:2. Zapraszam na rozmowę ze szkoleniowcem AZS UW Rafałem Klimkowskim. 

R.Z.: To były dla was trudne zawody, choć mogliście mieć je pod swoją podeszwą już po pierwszej połowie. Akcje sam na sam z bramkarzem gości miał Jakub Mykowski w 6 minucie oraz Przemek Cegiełko w 12. Gola zdobył jednak Maciej Piwowarczyk dopiero 20 sekund przed końcem pierwszej połowy. Druga odsłona to chaos i jeden przebłysk. Skąd ta zmiana?

R.K.: Pierwsza połowa to były takie szachy. Mimo, że więcej byliśmy przy piłce to kompletnie nic nie wychodziło z naszych akcji. Nie robiliśmy tego co trzeba, brakowało jakiegoś zęba. Lublin też za chętnie nie chciał atakować, chociaż stworzył dwie dobre akcje z kontrataku. I tak naprawdę każdy miał swoje sytuacje, ale zakończyło się 1:0. Wiadomo jednak, że to nie piłka nożna tylko futsal i taka przewaga nie wiele znaczy,  aczkolwiek był to jakiś handicap po przerwie. Druga połowa- chaos- jest to dobrze ujęte w pytaniu. Lublin zaczął grać bardzo wysoko, podchodził do nas "pressem" a my z tym pressingiem sobie nie poradziliśmy. Na 20 minut wyprowadziliśmy cztery dobre akcje, a chciałbym, żeby było ich trochę więcej. Przede wszystkim jednak w obronie popełniliśmy błędy i to nie te dwa po których straciliśmy bramki. Mieliśmy z pięć takich sytuacji których UMCS nie wykorzystał. Wydaje mi się, że sam mecz oscylował wokół remisu z niewielką może przewagą dla nas. Cieszę się, że mecz się skończył się 3:2. Na pewno jest trochę do zrobienia, chociaż brakuje nam ludzi kreatywnych, szczególnie kiedy trzeba pograć 1 na 1 na całym boisku.      

R.Z.: Ten mecz był dla Was bardzo ważny. Przed meczem zajmowaliście w tabeli I ligi szóste miejsce tracąc trzy punkty do AZS UMCS. Jak rozmawialiśmy na inauguracjęsezonu, waszym celem jest pierwsza czwórka. Tu remis nikogo nie satysfakcjonował, jeśli dalej walczycie o miejsce które zajmuje teraz Helios.

R.K.: Chciałbym znaleźć się w czwórce żeby ten sezon trwał dla nas jak najdłużej. Natomiast skomplikowaliśmy sobie sprawę w tamtej rundzie, bo nie postaraliśmy się o żadną niespodziankę u siebie. Mówię tu o meczu z KS Gniezno czy o meczu z GAF Gliwice- który uważam, że jest najmocniejszą ekipą w tej lidze i bez problemu powinien awansować do Ekstraklasy jeśli dalej utrzyma tę dyspozycję i solidnie przepracowali okres zimowy. Co do naszych szans na czwarte miejsce, to z Lublinem punktowo jesteśmy teraz na remis ale bilans mamy gorszy, bo tam przegraliśmy 0:3. Z naszym najbliższym rywalem Heliosem Białystok, mamy mecz u nich na bardzo trudnym terenie. I nie przez przypadek mówi się o trudnym terenie, bo tam GAF zremisował a Gniezno przegrało. Jakby te ekipy miały grać na neutralnym terenie to by sobie spokojnie poradziły. Nastawiamy się na trudne spotkanie i chlelibyśmy tam wygrać ale uważam, że z całej trójki AZS UW, AZS UMCS i Helios to właśnie Ci ostatni mają mają największe szanse na czwarte miejsce. 

R.Z.: Przed wami półfinały Akademickich Mistrzostw Polski w futsalu. W zeszłym roku nie udało wam się awansować do finału tej imprezy, mimo że "strefa" organizowana była w Warszawie. Teraz jedziecie do Białegostoku z chęcią rewanżu i awansu do finału?

R.K.: Nie ukrywamy, że zawsze chcielibyśmy być w takiej imprezie jak finały Akademickich Mistrzostw Polski. Natomiast różnie z tym bywa. Ciężka jest ta nasza strefa.W tamtym roku zabrakło nam zwycięstwa z Politechniką Łódzką i wszystko byłoby przed nami otwarte. W tym roku wylosowaliśmy jako jedyni grupę cztero zespołową ( Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Akademia Leona Koźmińskiego, Uniwersytet w Białymstoku), czyli w decydującej fazie jeśli uda nam się awansować mamy jeden mecz więcej niż przeciwnicy, więc dla nich jest to zaleta. Natomiast mam nadzieję, że z każdym meczem, z każdym treningiem, to doświadczenie będzie u nas coraz większe. Chociaż są na boisku jakieś powtarzalne sytuacje to dalej mamy z tym problem i ponosimy się emocjom, zamiast przyłożyć sobie lód na głowę i chłodna kalkulacja, powinna spowodować że łatwiej będzie nam się grać. Natomiast emocje czasem biorą górę. Sami na siebie się złościmy, nie wychodzi nam coś a wiadomo że to sport indywidualny tylko drużynowy. Jak jeden zawodnik nie gra w futsalu to jakby nie grała jedna formacja w piłce nożnej. Można sobie wyobrazić, że jedzie się na imprezę bez linii pomocy to w zasadzie nie ma po co jechać. Dla nas jest to ważna impreza tym bardziej, że nasz skład się wykruszy i paru chłopaków nie będzie studentami i chciałbym żebyśmy się ładnie pożegnali, bo może się okazać że w długiej przyszłości na taką imprezę nawet nie pojedziemy. A teraz mamy na tyle silną ekipę żeby myśleć o awansie.       

AZS Uniwersytet Warszawski - AZS Uniwersytet Marii Curie Skłodowskie Lublin 
3:2 
Maciej Piwowarczyk '20                                         
Dominik Majewski '30                                            
                                                                          Mateusz Chmielnicki '31 '32
Rafał Klimkowski '32
 

       






 

sobota, 19 stycznia 2013

Polarny Triathlon Warszawski

Jedni powiedzieliby, że to ekstremalna impreza dla ludzi chorych. Inni, iż to hardcorowe zawody po których ludzie będą chorzy. Jedni i drudzy mogą mieć racje. Minusowa temperatura, śnieg i wiatr zacinający w oczy oraz walka z samym sobą i rywalami. To nie ucieczka z Gułagu tylko Warszawski Triathlon Zimowy na Torze Stegny. Przy tej imprezie słynny Ironman na Hawajach wydaje się miłą przygodą w pięknych okolicznościach przyrody. Jednak fani prawdziwej przygody wiedzą, że im ciężej tym lepiej. Dlatego pod koniec stycznia w kalendarzach na czerwono mają zaznaczoną datę Triathlonu.

24 edycja imprezy świadczy o tym, że ludzie szukają sportowych wyzwań. Z roku na rok rośnie  liczba uczestników, którzy chcą się sprawdzić w tej niepotarzanej imprezie. Jeszcze 5 lat temu uczestników było ponad 20. Tym razem na starcie stawiło się 200 zawodników (stu zawodników w konkurencji zespołowej i stu w rywalizacji indywidualnej), chociaż zapisanych było prawie 300 to jednak mocno zimowe warunki nie którym utrudniły dojazd do Warszawy. Śmiałkowie mieli do pokonania ( kolejno) : 4 km biegu, 2 km jazdy na łyżwach oraz 12 km jazdy na rowerze. "Tutaj trzeba dwa razy swojego harta ducha wykazać, wytrzymałości i twardości bo tu trzeba być naprawdę wielkim twardzielem, żeby ukończyć Triatlon nie mówiąc o nadzwyczajnym wyniku" - powiedział Grzegorz Wajs z firmy Poland Bike współorganizator zawodów - Widzimy jednak że poziom co roku wzrasta, to szczególnie widać na lodzie, że ta technika jazdy jest już coraz lepsza. To znak, że oni się przygotowują i traktują ten Triathlon Warszawski priorytetowo.  Chcemy też imprezę nagłaśniać, zapraszać więcej zawodowców do drużynowej jazdy żeby tam emocji nie brakowało. Zwłaszcza, że trasa jest widowiskowa dla kibiców"- dodaje współorganizator.
 
Poruszyliśmy już śliski temat na którym nie jeden już się przejechał lub nie jednemu zawodnikowi i zawodniczce pomógł. Panczeny to najbardziej wymagająca konkurencja. Najbardziej techniczna. Tu można stracić i tu można zyskać, dlatego najwięcej pracy wymaga poprawa tego elementu trójboju zimowego.
Mimo, że przez moment zawodnicy jakby poddając się ciągle padającemu śniegowi chcieli skrócenia trasy to jednak organizatorzy byli nieugięci. Każdy z (ekstremalnych) uczestników wiedział na co się pisze biorąc udział w prawdopodobnie w jedynym na świecie trójboju w wydaniu (bieg, łyżwy, rower). Po krótkiej rozgrzewce, o 12:45 wystartował wyścig indywidualny (wcześniej rozegrano drużynówkę). Najlepszy okazał się Piotr Łobodziński z Bielska Podlaskiego z czasem 51,28 min. Wśród pań zwyciężyła warszawianka Agnieszka Pawelec, której pokonanie trzech konkurencje zajęło 1,06,19. Zwycięzcy nad kolejnymi zawodnikami mieli bezpieczną przewagę. W konkurencji zespołowej najlepsza okazała się grupa BDC MarcPol Team.

Mimo pogody, która dawała się we znaki nie tylko zawodnikom ale i obserwatorom, organizatorzy byli zadowoleni z przebiegu 24. Zimowego Triathlonu Warszawskiego " W tym roku wprowadziliśmy limit uczestników, 400 bo tor łyżwiarski nie pomieści więcej. Mogłoby być bardzo niebezpiecznie, a tu chodzi o dobrą zabawę i równe szanse. Nie idziemy na ilość, zdecydowanie idziemy na jakość. W centrum Polski robimy Triathlon zimowy, mamy ognisko- brzmi to nie realnie a jednak. " - mówi Grzegorz Wajs z firmy Poland Bike współorganizator zawodów. Tak więc w przyszłym roku szansa dla tych, którzy nie mieli okazji jeszcze wystartować w imprezie.  Jeśli przyszłym roku zima nikogo znów nie zaskoczy, to może pojawi się więcej kibiców przy trasie. Zwłaszcza, iż następna edycja będzie okrągła 25, czyli ćwiartka...












 

     








czwartek, 17 stycznia 2013

Pierwszy sparing szczypiornistek AZS AWF... z reprezentacją Polski U-20

archiwum
Póki co, reprezentację Polski w piłce ręcznej (niczym rękopis) znajdziemy w Saragossie. Czy awansują dalej i dostaną bilet do Barcelony? Tego nie wiem, wiem natomiast, że dużo bliżej, bo na warszawskim AWF trenuje młodzieżowa kadra kobiet w szczypiorniaka. Jest to konsultacja przed Młodzieżowymi Mistrzostwami Europy, które odbędą się w marcu Szwajcarii. Pod koniec stycznia jednak podopieczne selekcjoner Edyty Majdzińskiej wyjadą na turniej do Turcji. Sprawdzianem był dla nich sparing z AZS AWF.

Dla " Akademiczek" był to pierwszy mecz w tym roku. Widać to było na parkiecie. Reprezentacja do lat 20 szybko objęła prowadzenie, które utrzymywała na poziomie cztero bramkowym. Dla zawodniczek AZS AWF mecz był solidną jednostką treningową. Pierwsza połowa zakończyła się wynikiem 12:18. Od 40 minuty zaczęło się większe rotowanie składem, szanse gry dostały zawodniczki, który na co dzień są rezerwowymi. I chociaż próbowały odrabiać straty to młodzieżowa reprezentacja była za silna. W końcu to najlepsze 20 latki w Polsce, więc nie ma co się załamywać. Spotkanie zakończyło się porażką 24:36
Punkty dla AWF zdobyły: Masna'6, Joszczuk'4, Lewandowska'3, Pożoga'3, Kmin'3, Olejnik'3, Pawłowska'1,Młynarska'1,Wilczyńska,Ciężkowska. Bramkarki: Niezbecka, Zamęcka.
W przyszłym tygodniu zawodniczki z Marymonckiej zagrają sparingowy pojedynek z drużyną Superligi:  Piotrcovia Piotrków Tryb. AZS AWF rzadko ma możliwości grania z drużyną z najwyższej klasy rozgrywkowej (chyba, że w Pucharze Polski), a jeszcze nie dawno drużyna z Bielan występowała na tym szczeblu (przez sezon)
Obecnie AZS AWF zajmuje w tabeli I ligi po rundzie jesiennej przedostanie 9. miejsce. W 9 grach "akademiczki" wygrały tylko raz  i dwa razy zremisowały. Czy wiosna będzie dla nich łaskawsza? 






  

poniedziałek, 14 stycznia 2013

Zalet tego biegu nie da się policzyć

Raz, dwa, trzy... po raz siódmy biegacze policzyli się z cukrzycą. 5000 metrów trasy ulicami Warszawy pokonało 5000 uczestników. Wszystko dla zdrowia i popularyzacja wiedzy na temat cukrzycy. Nie liczył się wynik ale same uczestnictwo oraz chęć pomocy... i dobry humor!

Bieg odbywał się w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy więc jak cała Orkiestra musiał odbyć się z pompą. Wzięli w nim udział naprawdę zakręceni ludzie. Oprócz biegaczy w "normalnych" sportowych strojach, na trasie zobaczyć mogliśmy komandosów oraz zawodników Warsaw Eagles. Ludzie mieli na głowach peruki, nie brakowało więc afro, warkoczy ale i kapeluszy oraz innych "specyficznych" nakryć głów. Wszystko z dużym uśmiechem i dystansem do siebie. Nawet jeśli ktoś biegł wolno to kibice zebrani obok trasy wspierali go dopingiem, a on również odwdzięczał się oklaskami. Uczestnicy byli w różnym wieku od dzieci w wózkach aż po seniorów.  
Bieg jest wyrazem wsparcia dla 2,5 milinów diabetyków w Polsce. Według specjalistów sprawa leczenia chorych na cukrzyce w naszym kraju jest przestarzała i znana z lat 50.Leczenie pochłania prawie 10 % wydatków na służbę zdrowia, czyli  2,6-4,6 mld zł rocznie. Natomiast leczenie nowoczesnymi terapiami to koszt 68,8-88 mln zł. Ostatnio w Warszawie odbyła się konferencja pt. "Aby Polska nie była cukrzycowym dinozaurem Europy".
Biegnąc za rok warto wiedzieć, że istnieją 3 rodzaje cukrzycy: cukrzyca typu 1 (choroba autoimmunologiczna), w której trzustka produkuje bardzo małą ilość insuliny, lub nie wytwarza jej wcale. Cukrzyca typu 2, która rozwija się przeważnie się u osób otyłych wraz z wiekiem chociaż nie jest to reguła. 90 procent wszystkich chorych to chorzy na cukrzyce typu 2. Ostatni z głównych typów to cukrzyca ciężarnych, czyli zaburzenie tolerancji węglowodanów, które pojawia się w ciąży.
Sport (n.p bieganie) może być dobrym lekarstwem na cukrzyce. Co prawda należy najpierw skonsultować się ze swoim lekarzem prowadzącym a nie kierować się moim blogiem.:)Tym, że można nie poddać się chorobie jest Michał Jeliński, mistrz olimpijski z Pekinu oraz czterokrotny mistrz świata w wioślarstwie, który choruje na cukrzyce typu 1. Dzień treningowy lub też kiedy staruje, Michał rozpoczyna od oznaczenia poziomu cukru, przyjęcia właściwej dawki insuliny i zjedzenia śniadania we właściwym czasie od wstrzyknięcia leku. Każdy posiłek musi być zaplanowany na odpowiednią godzinę i zawierać wyliczoną dawkę węglowodanów. W trakcie wysiłku sportowiec zawsze ma przy sobie batony energetyczne lub odżywki z glukozą, by mógł szybko zareagować na pojawiające się objawy hipoglikemii, choć do tej pory takie incydenty w czasie treningów się nie zdarzały. W czasie dnia treningowego Michał przyjmuje pięć zastrzyków z insuliną działającą natychmiastowo i dwa – z insuliną o przedłużonym czasie działania. Oprócz codziennej troski o swoje zdrowie, nasz mistrz 3-4 razy w roku przechodzi kilkudniowe leczenie szpitalne połączone ze szkoleniem.
Z roku na rok Bieg Policz się z Cukrzycą cieszy się coraz większą popularnością.Pakiety startowe rozchodzą się w mig.Nikomu nie straszny jest mróz. Serca warszawiaków są gorące.

Informacja o Michale Jelińskim (diabetologiaonline.pl)

środa, 9 stycznia 2013

Debiut kadry Futbolu Amerykańskiego

W weekend 12-13 stycznia na Ursynowie, 78 graczy powołanych na mecz Polska - Szwecja w Futbolu Amerykańskim będzie miało zgrupowanie. Z tej szerokiej kadry wyłonionych zostanie 35 zawodników. Wśród powołanych znalazło się 15 zawodników Warsaw Eagles i 1 Warsaw Spartans. Nie o tym jednak, że mecz i że rewanż za "Potop" itd. To tekst o tym, że jeszcze kilka lat temu nikt nie myślał iż powstanie reprezentacja Polski w Futbolu Amerykańskim.

Co prawda istniała kadra młodzieżowa, ale reprezentacja seniorska, to dla ludzi związanych z FA było ciężkie do wyobrażenia. Kto miałby tam grać? I kto prowadzić? Wszyscy debatowali czekając na debiut.
Jeśli już ktoś miałby objąć kadrę to dla zawodników Warsaw Eagles, naturalnym selekcjonerem byłby ich klubowy szkoleniowiec Philip Dillon, który w Polsce prowadził szkolenia trenerskie. Jak się jednak okazało selekcjonerem został Maciej Cetnerowski prowadzący na co dzień Seahawks Gdynia. To chyba nagroda za zdobycie Mistrzostwa Polski. Zawodnicy Eagles chyba poczuli ulgę, że nie zostaną powołani na mecz ze Szwecją. Jednak niespodziewanie jest ich więcej w szerokiej kadrze niż Giants Wrocław (14) czy zawodników z Seahawks Gdynia (12). Trener Dillon po wyborze Cetnerowskiego zrezygnował z prowadzenia szkoleń i certyfikacji trenerskich. Napięcie czuć w powietrzu. Mimo to zawodnik Warsaw Eagles, Dominik Koniusz, który otrzymał powołanie uspokaja " Myślę, że minęło już sporo czasu i miedzy drużynami, które graja w lidze od samego początku tj. nas, Seahawks, Devils, Giants, Rebels (ex-Miners) nie ma już "hejtu". Wszyscy zrozumieli, że podczas meczu możemy się nie lubić ale po za boiskiem wszyscy się szanujemy i pracujemy na wspólne konto - na rozwój futbolu w Polsce. W związku z tym kadra narodowa jest jak najbardziej na miejscu i możliwa do zrealizowania"- kończy zawodnik. 
Wydaje się jednak, że napięcie pomiędzy trenerami jakieś powstało. A także czasem śledząć różne fora internetowe można zobaczyć, że dużo jest "hejtu" - jak to powiedział Dominik, jeśli nie klubami to na pewno pomiędzy ligami. 
Co do samego rywala to jak powiedział kolejny kadrowicz Maciej Traczyk z WE "Szwedzi przygotowują się do ważnej dla siebie imprezy, tylko nie wiadomo jaka ich drużyna przyjedzie. Co do ich ligi to mają dużo mocniejszą niż nasza. Z pewnością będą trudnym przeciwnikiem". 

Czym więc skończy się mecz Polska - Szwecja:
a) zwycięstwem Polski
b)zwycięstwem Szwecji
c)awanturą na boisku
d)niczym szczególnym
Myśleliście, że tylko piłkarze mają problemy żeby dogadać się w kadrze? Chociaż może ten tekst to tylko nad interpretacja i 2 lutego w Łodzi, reprezentacja Polski po prostu będzie dobrze promowała dyscyplinę.  

    
 

 


poniedziałek, 7 stycznia 2013

AZS PW gra z WOŚP

azspw.com
Udział w akcjach społecznych jest dobrym ruchem ze strony PR dla każdej firmy czy klubu sportowego. Chyba każdy w drugą niedziele stycznia chce zagrać z Jurkiem Owsiakiem i Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy. Można w ten sposób podnieść prestiż swój i pokazać się z dobrej strony a przy okazji pomóc. Bardzo ciekawą ofertę w tym roku dla  fanów z wielkimi sercami przygotowała AZS Politechnika Warszawska. Cytując klasyka: "oj będzie się działo". 

Inżynierowie prowadzą dwie licytacje. Nie chodzi tu jednak o złote serduszka ale o prawdziwą gratkę dla kibiców AZS PW i siatkówki. " W naszej ocenie bardzo długo nie będzie można tego kupić" - mówi Marcin Bańcerowski wiceprezes AZS Politechniki Warszawskiej- "mówię tu o licytacji pierwszego gwizdka w meczu. Ktoś kto wygra aukcje rozpocznie spotkanie AZS Politechnika Warszawska - Indykpol AZS Olsztyn, 13 stycznia w hali Torwar".  
Trwa także licytacja koszulek w których siatkarze AZS Politechniki i Olsztyna, przeprowadzą rozgrzewkę przed meczem. Będzie to specjalna limitowana seria w barwach WOŚP, zrobiona specjalnie na te spotkanie. Po meczu zawodnicy wręczą koszulki wraz ze swoim autografem tym osobom, które nabyły strój danego gracza. (TU MOŻECIE LICYTOWAĆ !). Mało? A więc to jeszcze nie koniec. " Te osoby, które wylicytują koszulki i gwizdek dostaną dwa bilety vipowskie, żeby obejrzeć ten mecz ze znajomą osobą, odebrać koszulkę, zrobić pamiątkowe zdjęcie z zawodnikiem, którego strój się wylicytowało " - dodaje Marcin Bańcerowski. Tak więc podbijając kwotę na licytacji zastanówmy się - płacimy za 2 bilety vip, plus oryginalna koszulka AZS PW, chwila na rozmowę z zawodnikiem, zdjęcia i przybicie piątki. Z perspektywy kibica czysty zysk i wspomnienia... a jeśli możemy pomóc to tylko podwójnie należy się cieszyć.
AZS PW na licytacjach nie kończy, dodatkowo od każdego biletu w normalnej sprzedaży 2 złote przekazane zostaną na WOŚP. Chyba z okazji ogólnej dobroci w czasie, gdy gra Wielka Orkiestra, Torwar mniej policzył "Inżynierom" za wynajem hali. W klubie nikt nie wyklucza, że w trakcie meczu pojawią się także jeszcze jakieś atrakcje. Niestety dla Olsztynian i sympatycznego trenera Panasa, który w Politechnice spędził trochę czasu, nikt nie przewiduje licytacji samego wyniku i zwycięzca ma zostać w Stolicy.
Co do koszulek, które można nabywać to najdrożej licytowana jest Fabiana Drzyzgi ( ponad 200 zł),Maksymilian Szuleka ( ponad 150 zł) i Grzegorz Szymański (ponad 120 zł) chociaż Stefanovicia jest póki co za 50 zł. Pierwszy gwizdek w meczu obecnie kosztuje 182 zł. "Licytacja zakończy w nocy z piątku na sobotę żebyśmy zdążyli poinformować zwycięzców i wysłać i maila z zaproszeniami. Tak więc ten tydzień będzie bardzo ciekawy - dodaje wiceprezes klubu.
Tradycją WOŚP jest Światełko do Nieba, czyli pokaz sztucznych ogni. Kibice AZS PW liczą, że oprócz tak wielu atrakcji organizacyjnych, siatkarze w meczu z Olsztynem na parkiecie też pokażą trochę fajerwerków.

sobota, 5 stycznia 2013

Koszykarki AZS UW pokonują liderki

Koszykarki AZS Uniwersytetu Warszawskiego sprawiły dużą niespodziankę pokonując liderki I ligi gr. B MKK Siedlce 86:77. "Akademiczki" udowodniły, że w starciu z teoretycznie silniejszymi rywalkami nie czują cykora. Po fatalnym grudniu w Nowy Rok wkroczyły z dużym impetem zachowując wciąż szanse na awans do grupy, która będzie liczyła się w walce o awans do najwyższej klasy rozgrywkowej. Przed UW jeszcze trzy mecze rundy zasadniczej. Wróćmy jednak do starcia z Siedlcami, o którym rozmawiałem z trenerem warszawskiego zespołu - Maciejem Gordonem. 


R.Z.: Gratuluje zwycięstwa odniesionego w hali przy Banacha. Udał wam się rewanż za porażkę z pierwszej rundy (60:84). Mimo, że faworytami były Siedlce, to jednak chyba byliście świadomi jak może być cenne to zwycięstwo?

M.G.: Nasze dziewczyny wyszły szalenie zmobilizowane. My nikogo nie boimy się w tej lidze. Od początku staramy się podejmować z każdym walkę. Bardzo solidnie przepracowaliśmy okres między Świętami a Sylwestrem. Czasami aż było mi ich żal, bo ćwiczyliśmy po trzy godziny dziennie. Zapierdzielaliśmy jak małe samochodziki.Wiedziałem, że to musi dać efekt. Ciesze się, że to dało rezultat w tym meczu ale najważniejsze trzy mecze są dopiero przed nami. Jeszcze teoretycznie mamy szanse na awans do górnej czwórki. To zwycięstwo na pewno nam w tym pomoże, ale na pewno w tych trzech meczach, dwa musimy wygrać a najlepiej jeśli zwyciężymy wszystkie. Będzie na pewno szalenie ciężko ale morale zespołu skoczyło bardzo do góry! Mimo średniej skuteczności pokazaliśmy doskonała walkę na tablicach i bardzo dobrą obronę 1 na 1, nad czym pracowaliśmy. Trochę pokombinowaliśmy z atakiem, ze znalezieniem większej liczby zawodników i bardziej zespołowej grze. Dzięki temu mogliśmy prowadzić bardziej zbilansowaną koszykówkę, zarówno na dystansie jak i pod koszem. Co dało efekt w końcówce, kiedy rywalki skupiły się na kryciu obwodu a my zrobiliśmy dwie ładne penetracje i dwa zagrania do Sylwii Zabielewicz, która bardzo ładnie wykończyła akcje. Cieszymy się niezmiernie w kontekście morale zespołu i naszej pracy, bo to jest ciekawa i ambitna drużyna. 

R.Z.: Czy te wzmożone treningi w okresie świąteczno-noworocznym są związane z tym, że grudzień był dla was dość słabym miesiącem? Trzy porażki pod rząd i dopiero zwycięstwo 22 grudnia z Sosnowcem dwoma punktami na osłodę przed Bożym Narodzeniem. 

M.G.:Nie był dla nas fenomenalny ten grudzień, natomiast zdawaliśmy sobie sprawę, iż gramy z mocnymi z silnymi przeciwnikami. Wtedy Ostrovia Ostrów Wielkopolski z meczu na mecz grała coraz lepiej. SMS Łomianki, chociaż z nimi zagraliśmy niezły mecz, który powinniśmy wygrać ale przegraliśmy po dogrywce. Natomiast w Lublinie z AZS UMCS obrona wyglądał bardzo dobrze, ale zawiodła skuteczność. Szkoda tych meczów, bo moglibyśmy być pewni o utrzymanie. Natomiast cieszy to zwycięstwo, gdyż świadczy to że idziemy w dobrą stronę.Chcemy dalej pracować, zdajemy sobie sprawę z presji wyniku i z tego, że trzeba dalej wygrywać. Kilka meczów przegraliśmy minimalnie i to trochę bolało. Teraz mam nadzieję przedłużyć tę passe dwóch meczów wygranych.W zespole przeciwnym grały 4 rywalki, które do niedawna występowały w Ekstraklasie, więc tym bardziej to cieszy, że zawodniczki się postawiły i ugrały ten mecz. 

R.Z.: Na co dzień gracie i trenujecie w hali przy Szturmowej. Remont parkietu w tamtej hali przywiódł was na Banacha, ale może trener tu zostanie skoro wygraliście z liderem ligi?

M.G.: (śmiech) Takie żarty już poszły... kto wie? (śmiech). Hala na pewno nam odpowiada, natomiast każda dziewczyna dołożyła swoją cegiełkę do tego zwycięstwa. W każdym momencie ktoś coś dołożył. A czy lepiej grać tu czy tam? Myślę że to kwestia podejścia, determinacji i koncentracji.

AZS Uniwersytet Warszawski - MKK Siedlce 86 :77
(16:18, 23:18, 18:20, 29:21) 
Najwięcej punktów dla AZS UW:  Karolina Fiejdasz 28, Marta Mońkowska 15, Katarzyna Sobczyńska 15





  

 


piątek, 4 stycznia 2013

Zmiany w sposobie dofinansowania

Powitaliśmy 2013 rok, a z nim kilka nowych zmian w warszawskim sporcie. Jak dla mnie główna zmiana to nowość w dofinansowywaniu stołecznych klubów.  Zamiast bankruta z problemami, czyli Warszawsko Mazowieckiej Federacji Sportu teraz to Magistrat będzie dysponował miejskimi pieniądzmi (a  dokładnie dzielić i rządzić będzie Biuro Sportu i Rekreacji). Obecnie to nie osiągane wyniki wpłyną na zyski klubu ale... liczba zawodników w klubie.

Do tej pory  finansowanie sportu wśród dzieci i młodzieży opierała się na programach takich jak "Sportowy Talent". Przyszłe gwiazdy sportu rywalizowały w różnych turniejach rangi mistrzostw Polski, Warszawskiej Olimpiadzie Młodzieży czy Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży. Za zdobyte punkty przez młodych zawodników (medale, miejsca) według taryfikatora naliczona była kwota dofinansowania dla klubu.Teraz to jednak ma się zmienić. Przestają się liczyć punkty ale ważne staje upowszechnianie sportu wśród najmłodszych. Klub otrzymywać bedzie pieniądze za każdego zawodnika, którego będzie wychowywał. Dodatkowo ma otrzymać także pewną pule pieniędzy do wykorzystania według własnych potrzeb. Łącznie na ten cel w 2013 roku zaplanowano 14 mln złotych. Miasto przyjmuje, że z zajęć w 2013 roku, będzie korzystała podoba liczba uczestników, co w 2012 roku (26 tys. dzieci i młodzieży), gdzie dofinansowanie na jedno dziecko wynosiło ok. 480 złotych. W roku 2013 Warszawa prognozujemy wzrost dofinansowania o ok. 11 % czyli prawie o 50 zł (do ok. 530 zł) więcej dofinansowania na jednego uczestnika szkolenia.
Czy argumentacja za zmianą ze zdobytych punktów na płatne od głowy jest słuszna? Podobno do tej pory dla trenerów głównym celem było zdobywanie punktów a nie trenowanie młodzieży. Czy jednak po tych zmianach mogą nie znaleźć się nieuczciwi "panowie Prezesi", którzy będą sztucznie podbijali frekwencje na dusze w swoich klubach, żeby tylko zdobyć więcej pieniędzy? Do tego procederu wydaje się niezbędne przyzwolenie rodziców więc jak zapewniają trenerzy łatwo nie będzie ominąć weryfikacje na zawodach. Pozostaje wierzyć w ludzką uczciwość i rywalizację fair play. 

Słowem jeszcze o tym ile pieniędzy otrzymały z Ratusza kluby reprezentujące Warszawę w rozgrywkach ligowych na okres styczeń - czerwiec 2013.
- AZS Uniwersytet WarszawskiI ligi koszykówki kobiet, II ligi piłki nożnej kobiet, I ligi piłki ręcznej mężczyzn, II ligi piłki ręcznej mężczyzn) - 185 254,40
- AZS AWF Warszawa ( Ekstraliga rugby, I ligi piłki ręcznej kobiet, II ligi piłki siatkowej kobiet) - 173 676,00
 - Międzyszkolny Uczniowski Klub Sportowy "Praga" ( piłka nożna kobiet I liga) - 69 470,40
- Warszawski Uczniowski Klub Basebolowy "Centaury" (Ekstraklasa) -  46 313,60
 - AZS Politechnika Warszawska ( II liga piłki siatkowej kobiet) - 23 156,80
- Uczniowski Klub Piłki Wodnej KPWU Warszawa 44 - 23 156,80
(zródło: http://bip.warszawa.pl)